Wystawa malarstwa Adama Kołakowskiego

Malarstwo Adama Kołakowskiego to wyłaniający się z dymu obraz wspomnień i tęsknoty za tym co rdzenne i prawdziwe. To wyrysowana esencja emocji, ciepłych skojarzeń, które każdy z nas pozostawił opuszczając rodzinne miejsce, kraj, czy też po prostu zostały zamazane przez pęd współczesności. Adam Kołakowski urodził się w 1981 roku. Ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Warszawie oraz Akademię Sztuk Pięknych w Poznaniu. Zajmuje się malarstwem oraz rzeźbą. Obecnie mieszka i tworzy w Opinogórze. W czasie studiów  rozwijał swoje umiejętności w kierunkach: grafika, ilustracja, plakat, malarstwo i rzeźba.  Wyróżniony wyjazdem na stypendium naukowe na Uniwersytet w Knoxville do Stanów Zjednoczonych. Swoje prace wielokrotnie prezentował w kraju i za granicą.

Artysta poprzez sztukę urzeczywistnia świat wyobraźni. Działania twórcze są wyrazem wielkiej tęsknoty za tym, co prawdziwe. Czerpie szczerą radość z obcowania z detalami życia, które przez nas zostały już dawno brutalnie pominięte, bądź zepchnięte na dalszy plan. Nie ma tu miejsca na masową gonitwę tak charakterystyczną dla wielkomiejskiego życia. Dlatego też przestrzeń, w której w pełni się uaktywnia jest sielską krainą, wolną od pędu i zgiełku. I takie też są obrazy, które przed widzem otwierają świat utęskniony.  Świat z opowieści naszych babć. Słychać tu furkoczące mruczenie zasypiającego kocura, który właśnie powrócił po kilkudniowej nieobecności. Widzimy pastuszka, któremu śnią się latające krowy. Przestrzenny pejzaż pozwala wziąć głęboki oddech i zapomnieć o duszącej nas brunatnej rzeczywistości. W powietrzu wibrują dźwięki fletu, w dali odzywa się ptaszek. Odczuwamy wszechobecny spokój i miłość. Kolor niebieski staje się ukojeniem. Złoto swym światłem wprowadzającym harmonię i pierwiastki boskie. Opiekuńcze anioły okrywają swą troską dom i jego mieszkańców. Są one posłańcami z niebios. 
   
Często też przewijają się wątki wschodnie kojarzone z głęboką duchowością i mistycyzmem. Inspiruje się ikoną, która w religii prawosławnej stanowi niejako bramę stojącą pomiędzy tym, a tamtym światem. Nie ma czasu i grawitacji.  Przedstawiane postacie charakteryzują się wydłużonymi proporcjami. Często też mają zamknięte oczy, co wskazuje na stan snu, marzeń.  Artysta w prostocie odnajduje najgłębsze piękno. Przedstawia świat, gdzie zegar nie ma wskazówek, które kazałyby nam ulokować się gdzieś na osi czasu. Tak wiec, nikt i nic nas nie goni. Czas się zawiesił. Prowadzi nas księżyc.

Uroczyste otwarcie wystawy oraz spotkanie z autorem prac  odbędzie się 13 lutego (piątek) o godzinie 18.00 w Galerii Grójeckiego Ośrodka Kultury. Serdecznie zapraszamy.

oprac. A.Kazała