12 grudnia 2015 r. odszedł od nas żołnierz Armii Krajowej porucznik Romuald Bekasiewicz ps. Skorpion. Pana Romualda poznałem przed sześciu laty. Zaprosił mnie wówczas do swojego domu przy ulicy Ogrodowej, gdzie wspólnie ze swoja żona dzielił się swoimi wspomnieniami z lat okupacji.
Porucznik Romuald Bekasiewicz urodził się 1 lutego 1918 r. w Grójcu w domu przy ulicy Radomskiej 10. W 1929 r. rozpoczął naukę w Gimnazjum Sejmiku Grójeckiego, którego tradycje kontynuuje Liceum Ogólnokształcące Piotra Skargi. Egzaminy maturalne zdał w 1935 r.
Po wybuchu wojny brał udział w patrolach obywatelskich powołanych przez burmistrza Tadeusza Olszewskiego, których zadaniem było egzekwowanie zarządzeń o zaciemnieniu miasta. 6 września Grójec został zbombardowany przez samoloty niemieckie. Doszczętnie zniszczony został dom rodzinny pana Romualda. Na szczęście, dwadzieścia minut przed bombardowaniem domownicy opuścili budynek, udając się do pracy. Nikt nie ucierpiał.
Przez miesiąc z rodzicami mieszkał w domu pani Rzepeckiej – córki rejenta Kamińskiego, a potem w budynku przy ul. Radomskiej 9, gdzie przed wojną była kasa skarbowa, a obecnie mieści się zakład wodociągów. Przez pierwsze trzy miesiące okupacji pracował w młynie Greno przy stacji kolejowej, a od stycznia 1940 r. w Syndykacie w Grójcu przy ulicy Radomskiej 9.
W Boże Narodzenie 1941 r. poślubił Janinę Kuczyńską. Wspólnie zamieszkali w jej domu rodzinnym przy ulicy Ogrodowej 8, gdzie później władze niemieckie dokwaterowały jeszcze lokatorów – m. in. żandarmów i pracowników policji niemieckiej.
Romuald Bekasiewicz włączył się w działalność konspiracyjną. Działał w organizacjach podziemnych: Służba Zwycięstwu Polski, Związku Walki Zbrojnej i w końcu w Armii Krajowej. Używał pseudonimów Sęp i Skorpion. W komórce przy jego domu pod podłogą znajdował się magazyn broni zdobytej przez żołnierzy podziemia w czasie różnych akcji dywersyjnych. Było to tym bardziej niebezpieczne, że w budynku tym zakwaterowani byli żandarmi niemieccy.
Jak wspominał pan Romuald:
- Mieliśmy z żoną dużo szczęścia. Przez cały czas pracowaliśmy, posiadaliśmy prawdziwe dokumenty, uniknęliśmy wpadki, aresztowania czy wywiezienia do obozu koncentracyjnego czy na roboty do Niemiec. Po wojnie były też ciężkie czasy. Od połowy stycznia 1945 r. była wolność, ale bieda nadal nam doskwierała. Jeszcze bardzo długo były kartki na żywność. Wszystkiego brakowało. Potem przyszedł czas prześladowań za działalność w podziemiu. Wielu moich kolegów i ja sam bardzo długo nie mówiliśmy o swojej działalności w latach wojny. Cieszę się jednak, że doczekałem dni, kiedy oddajemy cześć tym, co byli w Armii Krajowej. Chciałbym, aby wojna już nigdy nie dotknęła naszej ziemi.
W mojej pamięci porucznik Romuald Bekasiewicz ps. Skorpion pozostanie jako człowiek bardzo życzliwy, uprzejmy, ale przede wszystkim jako świadek historii i wielki patriota.
Cześć jego pamięci!
Marcin Grzędowski
Damian
15 grudnia 2015, 19:04
Takich ludzi już niestety nie będzie...gdyby powtórzyła się, nie daj Boże, wojna cywile nie mieliby odwagi wziąć karabinu w dłoń i walczyć za Ojczyznę.
Kiedyś rodzice przekazywali dzieciom inne wartości...
wnuk Włodzimierz
18 grudnia 2015, 12:14
Dziękuję za wspomnienie, obecnym na Mszy Św, uroczystościach pogrzebowych za uczestnictwo, czytelnikom za uwagę.
Kilka słów uzupełnienia, korekty, bez ambicji .na notkę biograficzną.
Romuald Ryszard urodził się w 1 lutego 1918 w Łęczeszycach, gdzie Jego rodzice wówczas pracowali (matka Bronisława dd Dobrzyńska jako nauczycielka, ojciec Józef jako kasjer). Między innymi z uwagi na "hiszpankę", grypę dziesiątkującą kraj i z innych przyczyn (trwała Wielka Wojna) uroczysty obrzęd chrztu natomiast odbył się w warszawskiej parafii Św. Aleksandra ponad rok później. Dlaczego tam? Ojciec matki Romualda był pracownikiem administracyjnym Szpitala Św. Łazarza mieszczącym się na ul Książęcej.
Na marginesie i jako, że na portalu grójeckim się znajdujemy - Szpital Św. Łazarza w Warszawie został założony przez Piotra Skargę w 1591 (fundator i okres analogiczny do grójeckiego szpitala).
Ojciec Józef po niedługim czasie został pracownikiem skarbówki, także grójeckiej, więc dom na Radomskiej 10 został we wspomnieniach domach rodzinnym.
Dziadek ukończył maturą Prywatne Gimnazjum i Liceum Męskie Towarzystwa Oświatowo-Wychowawczego "Przyszłość" w Warszawie (ul. Śniadeckich, po sąsiedzku ze Staszicem) codziennie pokonując trasę Grójec-Warszawa-Grójec. Szkolenie wojskowe ograniczyło się do kursów licealnych - służbę wojskową tuż przed wojną odbył budując umocnienia wojskowe na Śląsku.
Więc (nawiązując do wypowiedzi Damiana: pomimo,że cywil z krwi i kości :), kontakt z bronią prawie zerowy, taktyką, wiedzą wojskową - zerowy)
Wychowanie rodzinne, szkolne, młodzieńcze zaangażowanie w sport (TG Sokół był czymś więcej niż tylko klubem sportowym, ale szkoleń stricte wojskowych nie prowadził) skutecznie uzupełniło braki w wyszkoleniu wojskowym i pozwoliło na znalezienie swojego miejsca w konspiracji (ZWZ, AK)
Po wojnie aresztowany (razem z innymi członkami Syndykatu), osadzony m.in. na Gęsiówce, potem w obozie pracy.
Marcin Grzędowski
18 grudnia 2015, 17:10
Dziękuję za uzupełnienie wiadomości o Panu Poruczniku. Gdy przed kilkoma laty byłem jego gościem opowiadał mi o swojej przeszłości. Być może nie wszystko zdołałem zanotować, a może ulotna pamięć spowodowała, że Pan Romuald o pewnych sprawach powiedział niezbyt dokładnie.
Jak dla mnie spotkanie z Panem porucznikiem było czymś bardzo ważnym.
Tak jak napisałem był świadkiem historii i patriotą
Cześć jego pamięci